Ebeveynler ağlayarak gelen yada zayıf olduğunu düşündükleri çocuğu her zaman haklı görürler. Özellikle diğer odada kavga edip ağlayarak gelen çocuğun masum diğerinin suçlu olduğunu düşünürler. Olayın tam olarak aslını bilmeden güçlü yada büyük olan kardeş hep suçludur. Buda suçlanan çocukta ebeveynlere öfke duymasına ve kardeşini her fırsatta hırpalamasına sebep olur. Çocuk aslında kardeşine düşman olmadığı, onu koruyabilecek karakterde olduğu halde ebeveynlerin sözleri ve beden dilleri sayesinde kardeş düşmanı olma yolunda emin adımlarla ilerler.
Ebeveynler kışkırtıcı sözleri öfke anında ağızlarından kaçırırlar. Çocuğa söylenen söz "sen zaten hep böylesin,bıktım senden" gibi sözler tamamen kışkırtıcı sözlerdir. Çocuğada ebeveynede faydası olmayan, çocuğun düzelmesini sağlayan sözler değildir. Suçlanan çocuğun hedefi aslında ebeveydir. Kardeşini ağlatarak ebeveyden intikam almış olur. Çocuklar kendi aralarında kavga etselerdi kin duymazlar birbirlerine. Ama ebeveynlerin taraf tutması, aralarında kin ve nefretin oluşmasına sebep olur.
Bu tutumlar her iki çocuğada haksızlık olur. Her ikiside kardeş sevgisinden ve merhametinden mahrum kalır. Kardeşiyle hiçbirşey paylaşmak istemez.
Yaramaz diye tabir edilen çocuk genelde yeteneklidir. Diğer kardeşe yaptığı iyilik ve yardımı ön plana çıkarmak ister. O zaman da takdir etmezseniz çocuklar arası nefreti iyice körüklemiş olursunuz. İleride iki kardeş çok basit bir mal veya miras ile cinayet bile işleyebiliyorlar.
Çocuğa söyleyeceğiniz tek şey, ne kadar iyi ve yardımsever bir abi/abla yada kardeş olduğunu. Kardeşine yaptığı iyiliği fark ettirmek için (gözünüze sokmak) çok çabalıyorsa farketmenizi istiyordur. Önemsemezseniz size nefret besler ve içinden çıkamadığınız bir kısırdögüye dönüşür. Yaptığınız her hareket bumerang gibi size geri döner. İyi yada kötü.
Atasözününde dediği gibi;
Arlık eken, dirlik biçer. Azgınlık eken, bezginlik biçer.
Yorumlar
Yorum Gönder