Ailem beni 3 yaşından itibaren bu çocuk yemek yemiyor diyerek doktora götürmeye başlamış birkaç senede bir doktora görüyorlardı. Doktorlara iştah şurubu soruyorlardı. MucizMucizevi bir iştah şurubu için gidiyorduk vitamin şuruplarıyla dönüyorduk.
Yok ne yazık ki öyle bir şurup yok. 35 yaşına kadar bu şuruba ihtiyacım oldu ama yoktu. Bir ara iştah açıcı yağlardan bahsettiler. Ama bunlar doktor arkadaşlardan tavsiye almadım ve güvenli olmadığı için demedim. İlk doktorum çadırda yaşayan lokman hekimdi. Çadırda deyince; kocaları ilacı yapan birinin yanına gittiğimi düşünebilirsiniz. Fakat o gerçek bir tip doktoru idi. Hatta dahiliyeyi kazanmış bir dönem okumuş (Yanlış hatırlamıyorsam Çağa Tıp) ama para için döndürülen dolapları görünce okulu bırakmış yaylada çadırda yaşıyordu. Etraf köylere 1 paket çay, birkaç kilo bulgur vs karşılığında doktorluk hizmeti veriyordu. Bulunduğu İlin hastane doktorlarından daha iyi idi. Çünkü hastanın yüzüne bakınca hikmetle teşhisi koyabiliyordu. Yani şimdiki gibi tahlile bakıp teşhis bile koyamayan doktorlar gibi değildi. Bazen tahlil veya röntgen ister hastaneye gönderirdi ama sonucu mutlaka herkes lokman hekime gösterirdi. Çoğu zaman perhiz(diyet) verirdi.
Beni götürdüklerinde annem çocuk yemek yemiyor. Dediğinde doktor anneme; çocuğu bırak! O çok iyi, bir şeyi yok. Bak benim çocuklarımla oynuyor. Eğer çocuk sağlıksız olsaydı yerinden kalkamazdı. Anneme sen asıl kendine bak. Sende kansızlık var. Yakın zamanda büyük bir üzüntü mi yaşadın diye sormuş. Annem abisini trafik kazasında kaybettiği söylemiş. Doktor tamamen annemle ilgilenip reçete yazıp. Diyet vermiş.
Sizde çocuğunuza bakın, testi gibi koyduğunuz yerde oturuyor, kolunu kaldıracak gücü yoksa profesyonel yardım alın. Yoksa çocuğu rahat bırakın
Yorumlar
Yorum Gönder