Bu Çocuk Yemek Yemiyor! Bu kelimeyi veya benzerlerini günde aklınızdan kaç defa geçiriyorsunuz. Yada kaç kere söylüyorsunuz. Bir hayli söylüyorsunuz değil mi? Yani günleriniz bu düşünceye kilitlenmiş durumda?
Kendinizi kapana kısılmış hissediyorsunuz. Kimsede çözüm sunamıyor.
Çünkü takıntılı bir sevgili gibi bu konuya odaklanmışsınız. Ne olursa olsun çocuğuma nasıl yediririm düşüncesi beynimizin her yerinde.
Kendinize şu soruyu hiç sordunuz mu? Biz afrika da mıyız? Yiyecek yada içecek kaynaklarına ulaşmada problem mi yaşıyoruz.
Çocuğun yanında defalarca bu çocuk yemek yemiyor dediniz, ima ettiniz, suçladınız, baskı yaptınız.
Onun için güzel bir iletişim yönetimi. İlgi sürekli onun üstünde. Neden dursun ki bu kadar ilgiyi kim istemez.
Peki çocuk suçlu mu?
Hayır o kendiliğinden gelen zemzemi kullanıyor. Kafanızdaki bu çocuk yemek yemiyor söylemini terk etmezseniz çocuğunuz bunu hisseder. Bu düşünce çocuğunuzun hissettiği, sizdeki zaafları kullanmasına sebep olur. Çocuklar sizin görmediğiniz birçok şeyi görür ve hissederler (25. Kare gibi).
Eş ve arkadaş konuşmalarında mutlaka bundan bahsedersiniz. Çocuklar çok dikkatli televizyon izliyorken bile bu kelimeyi duyabilir. Başka bir odadayken onun hakkında bu konuda konuşmuşsanız mutlaka hissederler.
Her konuşma ve ima vs herşey onların lehine bir durumdur. Farkında olmadan konuşarak, rahatlayıp içinizi dötüğünüzü zannedip çözüm aramanız nafile. Kendi tuzağınızı kendiniz hazırlıyorsunuz
Yorumlar
Yorum Gönder